اورویل رایت در تنهایی

در ماه مه 1910، ویلبر به علفزار هوفمان رفت تا چرخی در هوا بزند؛ این آخرین پرواز او بود. بیست و چهار ماه بعد، در 30 مه سال 1912 بر اثر ابتلا به حصبه درگذشت. او فقط چهل و پنج سال داشت.
زندگی برای اورویل همچنان ادامه داشت. او به جای ویلبر مدیر شرکت هواپیماسازی رایت شد و به اداره ی امور آن پرداخت. در سال 1915 همه ی سهام خود را فروخت و دوباره به سراغ تحقیق رفت، همان کاری که همراه ویلبر به آن عشق می ورزید.
او با کسانی چون هِنری فورد، سازنده ی اتومبیل، و چارلز لیندبرگ، کسی که در سال 1927 برای نخستین بار به تنهایی از نیویورک تا پاریس پرواز کرد، آشنا شد.
پیوندهای خانوادگی او که سبب استمرار و دوام این همکاری خوب شده بود، هنوز پابرجا بود. او هنوز دو برادر دیگر داشت و فرزندان آنها هم بودند؛ او هنوز خواهر فداکار خود کاترین و پدرش را داشت.
اسقف رایت هم مانند سایر افراد خانواده پرواز می کرد. اورویل در سال 1912 پدرش را برای نخستین بار همراه برد و آنها تا ارتفاع 107 متری در آسمان بالا رفتند.
دو سال پس از مرگ ویلبر، اورویل به اتفاق پدر و خواهرش به خانه جدید و بزرگی در خارج از دِیتون، به نام هاثورن هیل، اسباب کشی کردند. ساختن این خانه آخرین طرحی بود که با ویلبر روی آن کار کرده بودند.
اسقف رایت در سال 1917 درگذشت و کاترین در دهه 1920 ازدواج کرد و از آن خانه رفت. اما اورویل تا آخر عمر در آنجا ماند و تماشاگر هدیه ای بود که همراه با ویلبر به انسان پیشکش کرده بودند و چهره ی جهان را این همه تغییر داده بود.

اورویل از دنیا می رود

اورویل رایت در 30 ژانویه ی 1948، در هفتاد و شش سالگی، سه سال پس از استفاده از هواپیما برای انداختن مرگبارترین بمبی که تا آن زمان اختراع شده بود، یعنی بمب اتمی، درگذشت.
او آنقدر زنده مانده بود تا ببیند سیاستمداران با استفاده از اختراع او شتابان از این سو به آن سوی دنیا می روند و تصمیمهایی می گیرند که در زندگی میلیونها نفر تأثیر می گذارد. او شاهد بود که از اختراع او برای تبلیغات، به دنبال کشیدن پیامهایی در آسمان برای اعلان حراج، استفاده می شود. در اروپا، ثروتمندان با هواپیما از یک نقطه ی دیدنی به نقطه ی دیگر می رفتند؛ در استرالیا برای رساندن امداد پزشکی به ایستگاههای دورافتاده پرورش گوسفند از هواپیما استفاده می شد.
به برکت وجود میراث برادران رایت است که امروز می توانیم در فصل زمستان توت فرنگی بخوریم یا در فصل تابستان اسکی کنیم. اگر بیماری جان کسی را در فرانسه تهدید کند، می توان بلافاصله دارویی کمیاب را از ژاپن به فرانسه فرستاد. اگر دختری در آن سوی دنیا عروس شود، مادرش می تواند خود را به مراسم عروسی برساند. وقتی در نقطه ای از جهان بلایای طبیعی روی می دهد، با هواپیما می توان فوراً غذا، دارو و امدادگر به آن نقطه فرستاد.
هنگامی که ویلبر و اورویل رایت در سال 1903، فلایر 1 را در کیتی هاک به پرواز درآوردند، مردم جهان به سبب زمان و فاصله، همان اندازه از یکدیگر دور بودند، که به سبب تفاوت باورهایشان. امروزه زمان و فاصله قدرت خود را برای ایجاد تفرقه بین مردم و حکومت بر آنان از دست داده اند.
منبع: اسپراول، آنا؛ (1385)، برادران رایت: تولد هوانوردی مدرن، محمدرضا افضلی، تهران، مؤسسه فرهنگی فاطمی، چاپ دوم.